Też się spotkałam na uczelniach zagranicznych z takimi rozwiązaniami. Funkcjonują one w kulturze codziennego przychodzenia do pracy, co niekoniecznie ma miejsce u nas. W pełni się zgadzam, że sprzyjałoby to integracji. Otwarcie stołówki, które powinno wkrótce nastąpić, może być takim impulsem do przemyślenia organizacji harmonogramu zajęć, by przerwa lunchowa była zarówno dla studentów jak i dla pracowników

W tym zakresie głosy sa podzielone. Niektórzy preferują pracę do 16.00, inni wieczorami i nocami a jeszcze inni w weekendy czy w trakcie urlopu. Każdy z nas jest inny. Niemniej odnotowuję ten postulat do zbadania i przemyślenia.

 W zakresie weryfikacji to nie ma wiele możliwości, ponieważ te osoby mają umowę na czas nieokreślony i na ten moment nie widzę podstaw do weryfikacji i ‘pozbawiania’ stanowisk. Jednak planuję rozszerzenie systemu dodatków dla osób wykazujących się osiągnięciami, w ten sposób różnicując otrzymywaną gratyfikację. Czas określony jest w mojej ocenie jedyną opcją – to daje także elastyczność w zależności od osiągnięć.

Tak, przewiduję. To jednak proces wymagający czasu i namysłu. Mamy na uczelni nowe jednostki, jak choćby inkubator czy DT Hub, CSPB, gdzie mamy zatrudnionych pracowników administracji. Na liczbę zatrudnionych w tej grupie wpływa także fakt zatrudniania nauczycieli na stanowiskach administracyjnych. Nie do końca się zgodzę z tym, że jak ktoś się nie sprawdza to jest przesuwany w inne miejsce. Mam przykłady osób z mojego pionu, konkretnie biblioteki, które na własny wniosek zmieniły miejsce pracy i byli to bardzo wartościowi pracownicy, którzy po prostu chcieli pójść dalej i się realizowac w innych obszarach.

Dziękuję za to pytanie. Trochę byłoby niezręcznie wprowadzać kolejne logo, bo właśnie nowe zostało wprowadzone. Dodatkowo, co nie jest bez znaczenia, zostały poniesione konkretne koszty z tym związane i ponowne wydatkowanie środków może być podstawą do postawienia zarzutu o niegospodarności ze strony rektora, który odpowiada za gospodarowanie środkami publicznymi. Na marginesie dodam, że decyzja o wprowadzeniu nowego logo na koniec kadencji obecnego rektora w mojej ocenie jest co najmniej niefortunna.
I trochę przekornie – mi akurat się z UJ nie kojarzy.

Awansowanie na naukowych przewiduję w formule wewnętrznego konkursu, w którym nie tyle pod uwagę będzie brany dotychczasowy dorobek, co plany działalności badawczej. Podobnie z awansami na stanowisko profesora uczelni dla osób posiadających stopień doktora – tutaj także widzę to w formule wewnętrznego konkursu.

I trochę przekornie – mi akurat się z UJ nie kojarzy.

Odnośnie dyskryminacji płacowej na uczelni nie mogę się na ten moment jednoznacznie wypowiedzieć, ze względu na to, że dostęp mam do wynagrodzeń nauczycieli, a nie całej kadry. Na pewno ten obszar wymaga analizy i zapewne decyzji, sądząc po różnych informach docierających do mnie i krążących po uczelni.

To nie zajmowane stanowisko, a rodzaj wykonywanej pracy i kwalifikacje wymagane, a także ilość i jakość pracy powinny determinować wysokość wynagrodzenia.

Aby podejmować działania – walczyć z dyskryminacją płacową niezbędne jest jej stwierdzenie. Niezależnie od tego, wartościowanie pracy jest właściwym rozwiązaniem. Pytanie o sposób przywodzi mi na myśl stosowaną (także przeze mnie w przeszłości) metodę UMEWAP, czy punktową, choć metod jest więcej. Warto dodać, że na podstawie posiadanych, choć nieco ograniczonych  informacji mam podstawy by sądzić, że pewne nierówności występują między pionami. O tym się głośno na uczelni mówi.

Transparentność wynagrodzeń wiąże się z pytaniem, czy my jako społeczeństwo ogólnie jesteśmy dojrzali do tego by komunikować o wynagrodzeniach. W mojej ocenie nie. Przynajmniej nie o indywidualnych wynagrodzeniach. Natomiast nie mam zastrzeżeń do komunikowania o wynagrodzeniach w jakiś zagregowany sposób, nie wskazujący bezpośrednio konkretnych osób.

I trochę przekornie – mi akurat się z UJ nie kojarzy.

Dzień dobry, stanowczo zaprzeczam! Nie jest to prawdą. Nie wiem kto takie informacje rozsiewa, ale nie jest to eleganckie.

Aldono, bardzo dziękuję za miłe słowa co do strony z programem.

SJO jest ważną jednostką i nie ma co do tego wątpliwości. Właściwy prorektor, któremu jednostka podlega lub podlegać będzie powinien zapewnić wykorzystanie tego potencjału i po pierwsze włączać/tworzyć warunki dla osób zaangażowanych i chcących się angażować, a po drugie jako jednostka o wyspecjalizowanych kompetencjach powinna podejmować kolejne własne inicjatywy, choćby komercyjne tak, by ten potencjał wykorzystać w pełni. Także wewnątrz uczelni.

Dziękuję za wychwycenie światełka J potwierdzam, że świeci

W mojej ocenie stan infrastruktury się ogólnie poprawia, co szczególnie widać np. w bud. A czy Z. Za chwilę oddany zostanie do użytkowania budynek D. Infrastruktura wymaga systematycznego odnawiania i to się mieści w planach pionu kanclerza. Jasne jest jednak, że są etapy tych działań i w jednym momencie nie jest możliwe odnowienie wszystkiego, także biorąc pod uwage możliwości organizacyjne.

Uwagę dotyczącą niesprzątania i wrażenia brudu przekażę p. Kanclerz.

Warto podkreślić, że systematycznie w ostatnich latach poprawia się wyposażenie sal dydaktycznych, czasami nawet w sprzęt, który nie jest wykorzystywany w pełni przez wielu prowadzących

Budynek D jest w fazie odbiorów i z tego powodu dotychczas nie został włączony do zajęć i do ogólnego użytkowania.

Jak deklarowałam, dla mnie liczą się przede wszystkim kompetencje, ale i nowe, świeże spojrzenie. Także krytyczne w odniesieniu do obecnych rozwiązań i procedur uczelnianych. To jest pewną gwarancją na korygowanie niedoskonałości. To będą osoby, które swoją dotychczasową aktywnością pokazały, że ważna jest dla nich uczelnia i ludzie. Są cenione za swoje kompetencje, osiągnięcia i zaangażowanie.

Nie ważne czy kobieta czy mężczyzna, nie ważne z jakiego wydziału, nie ma znaczenia stopień naukowy – liczy się kompetencja, siły i energia, pomysły oraz dobro uczelni.

Zakaz to mocne słowo – wolałabym unikać takich sformułowań. Odnośnie komisji na pewno będzie prowadzona polityka jak najszerszego włączania pracowników, przy jednoczesnym ograniczeniu liczby komisji, w której dany pracownik jest zaangażowany. Tu uzasadnienie jest dość proste, aby pracownicy rozumieli w pełni procesy uczelniane konieczna jest ich szersza reprezentacja w różnych komisjach. Drugim ważnym argumentem jest pewna limitacja udziału osób pełniących funkcje kierowanicze w uczelni w takich gremiach, jeśli to nie wynika bezpośrednio z potrzeby lub przepisów. Z tym, że przepisy można w tym zakresie dostosować.

Z łączeniem stanowisk jest nieco inna sprawa. Są jednostki, które wymagają konkretnych kompetencji merytorycznych, a nie tylko menedżersko-administracyjnych. To nie jest kwestia zakazu lub nie, tylko kwestia tego kto mógłby je zastąpić, aby zadania jednostki były realizowane na oczekiwanym poziomie.

Nie wiem kogo tutaj konkretnie mamy na myśli, ale warto podkreślić, że są to najczęściej osoby, które świetnie realizują obowiązki nauczyciela i umiejętnie je łączą z innymi funkcjami.

Starzejąca się kadra i ‘luka pokoleniowa’ to hasło powtarzane trochę automatycznie od lat. Ani nasza uczelnia nie jest w tym względzie wyjątkowa, ani to nie jest efekt polityki z ostatnich 10-15 lat. To efekt działań przeszłych nakierowanych na realizację wcześniejszych wytycznych ustawowych. Rany będziemy leczyć przez kolejne pokolenia. Wystarczy wskazać, że u nas w Uniwersytecie mamy TYLKO ok. 30 osób na stanowisku asystenta!

Deklaruję kontynuację zatrudniania młodych naukowców oraz młodych dydaktyków. To się zresztą już dzieje. Liczba nauczycieli odchodzących na emeryturę jest mniejsza niż zatrudnianych młodych nauczycieli, więc ta struktura powoli się zmienia. Obecnie liczba zatrudnionych nauczycieli w mojej ocenie jest wystarczająca do realizacji procesów, za które jako nauczyciele jesteśmy odpowiedzialni.

Odnosząc się do administracji akademickiej można zauważyć, że struktura wiekowa się zmienia w ostatnich latach. W naszej uczelni zatrudniane w ostatnich latach były osoby młode. Ale jak w każdym tego typu aspekcie, to jest proces wymagający czasu.

To co eksponują nasi pracownicy (wyniki badania satysfakcji) to atmosfera w pracy. To także możliwości rozwoju zawodowego i angażowania się w różne projekty. Z własnego doświadczenia wiem, że zaangażowanie finalnie daje zadowolenie z pracy a i nierzadko materializuje się.

Komunikacja musi się zmienić w tym zakresie, ale najpierw konieczna wydaje się koordynacja różnych, dzisiaj rozproszonych aktywności, by kompleksowo podejmować działania w zakresie komunikacja z otoczeniem i komunikacji do otoczenia.

W zakresie informowania o kosztach, to nie mam konkretnej przesłanki by sądzić, że jest taki szczególny plan komunikowania. Pewne kwestie wynikają z tego dokumentu.

Jak pamiętam, choć mogę się mylić, niektóre elementy były prezentowane na spotkaniu organizowanym przez CP pod koniec ubiegłego roku (prezentacja logo, koszty itp.).

Jeśli potrzebna jest szczegółowa informacja to sugeruję skierować do rektora pytanie w tym zakresie (koszty) w trybie dostępu do informacji publicznej.

Dziękuję za to pytanie, działalność dydaktyczna jest jedną z kluczowych na naszej uczelni i wymaga wsparcia. Aktualnie w pionie kanclerza są przygotowywane instruktażowe filmiki oraz szczegółowe instrukcje korzystania ze sprzętu. Jest zatem świadomość potrzeby wsparcia.

W ostatnich miesiącach właściwy prorektor nie sygnalizował  na spotkaniach problemów w tym zakresie, co wcześniej miało miejsce dość często – temat wymaga zatem szczegółowego rozpoznania i reakcji, bo tak to nie powinno wyglądać.

Uniwersytet to złożona organizacja – wspólnota uczonych i studentów. Nie zapominajmy, że administracja akademicka jest integralną częścią tej wspólnoty. Braku wspólnoty akademickiej można doszukiwać się w różnych obszarach, w tym w braku zaufania.

Byłam dziekanem już w nowym porządku, nowego Wydziału i nie odbierałam pełnienia tej funkcji jako zmarginalizowanej. Nie zmieniła się przecież daleko posunięta samodzielność profesorów i katedr w prowadzeniu badań i pozyskiwaniu środków na prowadzenie badań, co potwierdza ich znaczenie i niezależność.

Planuję natomiast istotne zwiększenie uprawnień dziekanów w pionie kształcenia. Także jako niezbędną widzę konieczność zwiększenia uprawnień menedżerów kierunków, tak by byli rzeczywistymi menedżerami, a nie tylko z samej nazwy.

Otwarte forum na tej stronie to pewna deklaracja otwartości na dialog, nawet gdy pojawiają się mało komfortowe uwagi. Planuję utrzymanie takiej lub podobnej formy kontaktu, a także polityki otwartych drzwi – otwartych dla każdego. Bo rozmowa jest bezcenna.

W mojej ocenie, to nie zmiany reorganizacyjne są wyłączną przyczyną takiego poczucia, choć zapewne w jakimś zakresie tak, ale chyba trochę w tym winy nas wszystkich. Na pewno pandemia nie pomogła w podtrzymywaniu tych więzi, może zbyt małe wysiłki w kierunku integracji wydziałów w nowych strukturach.

Wspólnota wymaga wzajemnego szacunku, także w komunikacji, w tym przełożonych w stosunku do pracowników. Traktujmy się jak partnerów. Akceptujmy różne opinie i zdania. Konieczne jest bycie uczciwym – otwarte komunikowanie o pozytywnych ale i odmiennych decyzjach. Dotrzymywanie słowa i zobowiązań – to znaczące.

Konieczny jest dialog, np. poprzez zwiększenie roli gremiów opiniujących. Ale także zasięganie opinii wspólnoty w sytuacjach znaczących zmian – jak np. nowe logo, choćby w postaci formularza. Znaczenie ma informowanie o kontekście decyzji – zarządzeń – w miejsce obecnego kanonu informowania.

Współudział w decydowaniu ma znaczenie, a realnym przykładem dla współuczestnictwa jest choćby już wprowadzony budżet partycypacyjny (dziękuję Dorocie i Jarkowi za zaangażowanie w tym zakresie), a za chwilę system zgłaszania usprawnień.

Życzyłabym sobie, by na przykład Senat był realnym forum dyskusji.

Ważne jest, by więzi z naszymi emerytowanymi profesorami były podtrzymywane, tak by realnie realizować relacje mistrz-uczeń. Oni są trwale członkami naszej wspólnoty.

Podkreślenia wymaga to, że wspólnoty nie buduje się przez chwilę i na chwilę. Podobnie jak w jednej chwili nie ginie. Sami, każdy z nas, musimy się uwolnić od silosów i myślenia grupowego. Tylko wtedy jest szansa na rzeczywistą wspólnotę różnorodnych poglądów i ludzi, co tylko ją wzbogaca.

Trudno też budować czy po prostu wzmacniać wspólnotę w sytuacji gdy mamy choćby pogoń za publikacjami. A jak mówił prof. Tadeusz Sławek wspólnota akademicka to wspólnota ludzi niespieszących się …

Po prostu bądźmy dla siebie ludźmi

Interwencja została podjęta niezwłocznie

Bardzo dziękuję za to pytanie. Rozwiewam obawy co do standardów korporacyjnych. Mi osobiście nie odpowiadają. Nadmieniam, że w tym samym liście przewodnim piszę, że uczelnia to nie korporacja i dalej w treści się też do tego odnoszę.

Widzę tę ideę w uczelni, w której wiedza niezmiennie służy rozwiązywaniu konkretnych problemów społecznych, ekonomicznych, przemysłowych. I tworzone są trwałe relacje między uczelnią a społecznością lokalną, przedsiębiorstwami, studentami i innymi instytucjami. W takiej kulturze ogromnego znaczenia nabierają relacje z absolwentami i nad tym wciąż trzeba pracować.

Ważne jest pielęgnowanie tradycji i budowanie wizerunku na rynku oraz utrzymywanie orientacji innowacyjnej w każdym aspekcie.

W moim rozumieniu kultura przedsiębiorczości sprzyja ciągłemu doskonaleniu jakości w uczelni i zachęca WSZYSTKICH pracowników uczelni do podejmowania ko­lejnych inicjatyw. Oznacza w końcu tworzenie przestrzeni dla osób, które takie inicjatywy chcą podejmować.

Ta kultura już się u nas wytworzyła, a jej namacalne efekty obserwujemy w postaci choćby tworzonych centrów kompetencyjnych, komercjalizacji wiedzy, działalności inkubacyjnej, w obszarze współpracy z otoczeniem, w postaci centrum symulacji i wielu innych inicjatyw. Pracownicy po prostu przychodzą z pomysłami i je realizują.

Dla mnie osobiście zawsze Uniwersytet będzie oazą wiedzy, gdzie prowadzi się badania naukowe i kształci na wysokim poziomie. Z wieloma interesującymi i potrzebnymi dodatkowymi działałaniami staje się intelektualnym centrum i miejscem debaty.

Podsumowując, działania powinny być ukierunkowane na podtrzymywanie i rozwijanie właśnie takiej kultury, co wiąże się z doskonaleniem warunków dla takich własnych, indywidualnych czy zespołowych przedsiębiorczych aktywności naszych pracowników.

Żadnej korporacji.

Nieprawda!

Rozsiewanie takich informacji podsyca tylko atmosferę, co z pewnością nie służy wspólnocie.

Dziękuję za ten wpis. Problemy w różnych jednostkach odnotowuję. Słucham i słyszę.

Proszę trzymać kciuki

Z uwagi na znaczny staż pracy w uczelni wiem z własnego doświadczenia, że zarobki na uczelniach nigdy nie były konkurencyjne względem zarobków w gospodarce. A jednak wielu z nas od lat pracuje na uczelni. Uczelnia tworzy warunki do tego, by i gratyfikacja była odpowiednia dla osób zaangażowanych, np. w projekty. A tu mam doświadczenie w pozyskiwaniu środków. I takie działania będą wspierane. Nowe projekty to nowe możliwości.

Minimalne wynagrodzenie asystenta od 1.01.2024 wynosi 4685,00. Jak wiadomo, obecnie trwa proces uzgodnień w związku z przekazaniem przez Ministra zwiększenia subwencji na ten cel – wzrost wynagrodzeń. Zatem wszystko w rękach ZZ i Rektora.

Poczekajmy na efekty tych rozmów.

Choć obecna propozycja odniesienia się do wynagrodzeń na koniec grudnia 2023, może spowodować, że część nauczycieli awansowanych na wyższe stanowisko w lutym 2024 ucierpi. Warto mieć to na uwadze.

Uważam, że wynagrodzenia nauczycieli wymagają co najmniej przeglądu. Deklaruję takie gospodarowanie środkami, by możliwe było zapewnienie godziwego wynagrodzenia nauczycieli – bez nich nie będzie uczelni.

Planuję wprowadzenie dodatkowych stawek dla nauczycieli za prowadzenie zajęć w weekendy, zwiększenie liczby dodatków za działalność dydaktyczną, naukową czy organizacyjną. To tylko niektóre propozycje, które mogą podnieść komfort pracy w naszej uczelni.

Twierdzenie o negatywnej selekcji wydaje się krzywdzące względem osób zatrudnionych w ostatnich latach w naszej uczelni.

Najprościej powiedzieć, że tak, ale zawsze diabeł tkwi w szczegółach, a tym szczegółem jest właśnie efektywność. Jak ją zbadać? Czy czasem potrzebnym na realizację zadania? Czy może inaczej, np. wykonaniem tych samych zadań przy mniejszych nakładach pracy, czyli mądrzej, bez marnowania zasobów czasowych czy umiejętności.

Na świadczenia dla studentów określone w art. 86 ust. 1 pkt 1-4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce tj. stypendium socjalne, stypendium dla osób niepełnosprawnych, zapomogi i stypendium rektora Uczelnia otrzymuje dotację  podmiotową z Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego i Nauki (zgodnie z art. 365 pkt. 3). Dotacja zasila Fundusz stypendialny (odrębny od Własnego funduszu stypendialnego) i nie może być przez Uczelnię wykorzystana na inne cele, pod rygorem zwrotu środków do ministerstwa i odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

Parytet wydziału zawsze ma znaczenie, dbałam o to wcześniej na wydziale Zarządzania, gdzie ważne było, by np. nie zapominać o społeczności jeleniogórskiej.

Nie za bardzo wiem, o jakie konkursy chodzi? Granty? Zatrudnianie?

Wskazywanie przez społeczność wydziału popieram.

Co do komisji, to nawet chodzi mi taki pomysł po głowie, by dać pracownikom możliwość samodzielnego zgłaszania woli prac w określonych komisjach. Bo jednak wiele osób z różnych wydziałów twierdzi, że chcieliby, ale nikt ich nie zgłasza.

Zarządzenia to trochę droga wydawania decyzji, choć rzeczywiście jest ich nadmiar. Trochę wynika ta liczba z potrzeby regulacji funkcjonowania uczelni w nowych strukturach, a trochę z wymagań zewnętrznych, nakładających obowiązek regulacji.

W mojej ocenie możliwa jest redukcja liczby, choć nadmieniam tylko, że wraz z nową kadencją będzie ich wiele choćby z powodu konieczności powołania osób do pełnienia funkcji, czy też komisji, których kadencja kończy się na koniec sierpnia. Ponadto część uprawnień ‘przeszła’ np. z senatu na rektora według obowiązującej ustawy. To też zwiększa liczbę zarządzeń.

Krótko mówiąc, widzę konieczność zapanowania nad tym zjawiskiem, co pewnie wymaga też zmiany niektórych regulacji. Czyli kolejne zarządzenia.

DZIĘKUJĘ 🙂 jakoś polityka mnie nie pociągała dotąd …

Szanująca się uczelnia z aspiracjami akademickimi posiada wydawnictwo – w moim przekonaniu taką uczelnią z aspiracjami jesteśmy i chcemy być.

Wydawnictwo powinno powrócić do pionu prorektora właściwego ds. nauki.

Bardzo dziękuję za to pytanie, które także wybrzmiało ostatnio w sposób bezpośredni. Proszę zwrócić uwagę, że wspominam o „konsolidacji sił jednostek”, a nie konsolidacji (w rozumienia łączenia) jednostek. Mamy w uczelni fajne jednostki, które świetnie realizują swoje zadania a moją intencją jest jedynie łączyć potencjały tych jednostek, tak by nasza oferta była coraz lepsza. W moim odbiorze jednostki funkcjonujące w obszarze współpracy z otoczeniem wykonują dobra robotę!

Nie ma więc żadnych planów łączenia tych jednostek, jeśli tak jest to odczytywane! Stanowczo nie!

Tym wpisem rozwiewam obawy związane z zamiarem łączenia jednostek. Chodzi jedynie o zacieśnianie współpracy jednostek (np. CWB, CKU, Inqube czy DTHub), których działania skierowane są na zewnątrz, by budować spójną wspólną ofertę dla otoczenia społeczno-gospodarczego.

Integracja sił/potencjałów a nie integracja jednostek (centrów).

Nieprawda.

Najważniejsze dla mnie jest to byśmy nie mówili do siebie ‘zarządzeniami’ i pamiętali, że jeśli ktoś czegoś nie wie, i o coś pyta, to po to wszyscy jesteśmy by sobie pomagać zamiast odsyłać do zarządzeń.

We wcześniejszym wątku odpowiadałam już na podobne pytanie o skład prorektorów.

Tylko powtórzę, dla mnie liczą się przede wszystkim kompetencje – stawiam na osoby, które swoją dotychczasową aktywnością pokazały, że ważna jest dla nich uczelnia i ludzie. Są cenione za swoje kompetencje, osiągnięcia, a przede wszystkim zaangażowanie.

Nie ważne czy kobieta, czy mężczyzna, nie ważne z jakiego wydziału, nie ma znaczenia stopień naukowy – liczy się kompetencja, siły i energia, pomysły oraz dobro uczelni.

Uczelnia to ludzie i powinniśmy w optymalnym stopniu bazować na tych osobach, które już pracują na naszej Uczelni. Jakiekolwiek zmiany w strukturze zatrudnienia muszą zostać przemyślane i ewentualnie wprowadzane stopniowo.

Bliskie jest mi podejście ograniczające rekrutację zewnętrzną przy jednoczesnym umożliwieniu obecnym pracownikom zmiany miejsca pracy w strukturze Uczelni i awansu poziomego, co przy odejściach pracowników z pracy np. na emeryturę będzie wpływać na zmianę struktury zatrudnienia w administracji.

Na podobne pytanie, choć dotyczące wynagrodzeń, odpowiadałam także we wcześniejszym wątku.

Korzystając z okazji dementuję rozsiewane pogłoski jakoby są plany likwidacji tego czy innego centrum albo wydawnictwa. Sprawne funkcjonowanie uczelni zależy od realizacji procesów w tych jednostkach. Każda mądra osoba (a takie u nas pracują) wie, że nie chodzi o to by sparaliżować procesy.

Oczywiście, jak w każdej organizacji, tak i u nas też są prezentowane opinie, że obecnie obciążenie pracą jednostek administracji i poszczególnych pracowników jest mocno zróżnicowane. Warto zauważyć, że w przyszłości na zmniejszenie pracochłonności będzie wpływać digitalizacja, która uprości przebieg wielu procesów administracyjnych

Związki zawodowe to ważny głos pracowników.

Dla mnie ZZ powinny pełnić bardziej aktywną rolę i angażować się w procesy, nie tylko w zakresie wynikającym z regulacji. Zresztą tak się dzieje, ponieważ członek ZZ jest także pracownikiem uczelni więc w sposób naturalny może brać udział w życiu uczelni. Zaangażowanie i swoiste poczucie właścicielstwa poszczególnych pracowników, nie tylko zrzeszonych w organizacjach związkowych, daje możliwość szybkiego odpowiadania na pojawiające się wyzwania. To podstawa, na której można budować coś wspólnego.

Pamiętajmy jednak o naturalnej różnicy ról – różnice interesów między pracodawcą a związkiem zawodowym istnieją, są bardzo naturalne.

Dla mnie znaczenie ma, by obie strony rozumiały te uwarunkowania każdej z nich. Sztuką bowiem jest „wypracowywanie świetnych kompromisów”, ale najważniejsze jest okazywanie wzajemnego szacunku na co dzień.

Zapraszam do współpracy i rozmowy.

Użyte w pytaniu słowo „również” nie jest właściwe. To właśnie z przedstawionego przeze mnie programu taka intencja wynika wprost.

Taka deklaracja została złożona Dziekanowi Filii już wiele tygodni temu. I w tym zakresie nic się nie zmieniło.

Pracownicy Filii mają wiele wartościowych pomysłów, ale także wypływających od pracowników z Wrocławia. Ja tych pomysłów nie traktuję jak swoje, bo byłoby to nieeleganckie. Przestrzeń dla ich realizacji jest potrzebna.

1. Aktualnie jest powołana komisja, w skład której wchodzą przedstawiciele związków zawodowych i planowane jest wprowadzenie do tego regulaminu zapisów premiujących finansowo zajęcia weekendowe. Uważam za niezbędne motywowanie do prowadzenia zajęć weekendowych.
2. To kwestia operacyjna i do korekty. Nie można zaprzepaścić tego, czego nauczyliśmy się w okresie pandemii.
3. Niestety, to wynika z obecnie obowiązującego rozporządzenia ministra dotyczącego ewaluacji. Jednak są wskazane wyjątki dla nauczycieli, którzy łącznie przez co najmniej 24 miesiące lub przez co najmniej połowę okresu zatrudnienia w ewaluowanym podmiocie:

1) korzystali z urlopu bezpłatnego,

2) korzystali z urlopu dla poratowania zdrowia,

3) korzystali z któregokolwiek z urlopów związanych z rodzicielstwem, określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320, z 2021 r. poz. 1162 oraz z 2022 r. poz. 655),

4) przebywali na zasiłku chorobowym lub pobierali świadczenie rehabilitacyjne, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1133, 1621 i 1834 oraz z 2022 r. poz. 655)

W tym zakresie przepisy wprowadzone przez Ministra mają charakter nadrzędny.

4. Ocena pracownika – nauczyciela akademickiego przeprowadzana jest co 4 lata. Tutaj nic się nie zmieniło i zmienić nie może. To roliczanie roczne to są jakieś szczegółowe, indywidualne praktyki nie poparte żadnymi formalnymi uwarunkowania. Staże, zgodnie z ustalonymi u nas w uczelni zasadami, mogą być realizowane także w formie hybrydowej.

Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych wypłacany jest pracownikom niebędącym nauczycielami akademickimi. Jego wysokość obliczana jest jako procent od wynagrodzenia, stąd podwyżka wynagrodzeń ma bezpośredni wpływ na wysokość dodatku za godziny nadliczbowe.

W przypadku nauczycieli akademickich mówimy o wynagrodzeniu za pracę w godzinach ponadwymiarowych. Kwotowe stawki wynagrodzenia za pracę w godzinach ponadwymiarowych ustalane są zarządzeniem Rektora, w zależności od możliwości finansowych Uczelni i nie są bezpośrednio powiązane z podwyżką wynagrodzeń.

Super, że rozwój został zauważony J

Jeśli chodzi o pierwsze pytanie, to cały czas testowane i wdrażane są różne rozwiązania, by sprostać temu wyzwaniu. Wcześniej też odpowiadałam na podobne pytanie wskazując na wsparcie w postaci filmów instruktażowych oraz szczegółowych instrukcji. Czasami takie wsparcie może okazać się wystarczające. To bolączka, z którą mamy do czynienia od dłuższego czasu. Pracujemy nad optymalnymi rozwiązaniami.

Odnośnie drugiego pytania wyjaśniam, że proces trwa w zakresie udostępniania informacji o zajęciach na monitorach. Przyjęte rozwiązania dają możliwość zintegrowania z planem zajęć i takie rozwiązanie już jest planowane do wdrożenia. Czyli jesteśmy w procesie, potrzeba chwili by się urzeczywistniło.

Nie słyszałam o takich planach. W tym kontekście warto jednak zwrócić uwagę, że na uczelni mamy dwie duże grupy pracowników: nauczycieli akademickich i administrację akademicką. Charakterystyka wykonywanej pracy każdej z tych grup jest całkowicie odmienna. Nauczyciele realizują obowiązki w systemie zadaniowym czasu pracy, w tym w weekendy. A Uczelnia jedynie określa godziny realizacji obowiązków dydaktycznych.

Pomysł do rozważenia, szczególnie, że są już jaskółki takiego rozwiązania w publicznych uczelniach. Warto przyjrzeć się tym rozwiązaniom szczegółowo.

Osobiście mile wspominam Ekonomalia z moich czasów studenckich i późniejszych.

Nie wykluczam, w przypadku takiej inicjatwy, udziału we wspólnych Juwenaliach – to element, który łączy środowisko akademickie Wrocławia. Bo we współpracy jest siła. I jeśli takie inicjatywy integrujące będą w przyszłości podejmowane to na pewno będę je popierała.

Ale to nie oznacza, że nie ma przestrzeni na Ekonomalia – wręcz przeciwnie jest taka przestrzeń. Zostawiam na stole ten temat jako otwarty do dyskusji o szczegółach. Jeśli Studenci i Samorząd zgłaszają chęci to trzeba z tego czerpać, a nie ograniczać.

Pozostaje kwestia formuły, bo jeśli intencja jest taka, by włączyć do udziału choćby pracowników, o czym wspomniano w pierwszym zdaniu, to propozycja powinna adresować nie tylko potrzeby i oczekiwania studentów, ale także wspomnianej grupy.

Na marginesie, coś zasłyszałam, że w tym roku już taki pomysł wydarzenia naszego uczelnianego, ekonomaliowego u Studentów się wykluwał, czyli jest w temacie ruch. A to najlepszy prognostyk na przyszłość.

🙂

Wcześniejsze zgłoszenie zostało przekazane i podjęta została natychmiastowa interwencja. To dzisiejsze też zostało przekazane.

Jeśli sytuacja się powtórzy p. Kanclerz podejmie zdecydowane działania dotyczące zmiany firmy świadczącej usługi porządkowe.

Dziękuję za informację

Bardzo dziękuję za wyeksponowanie czarno na białym niedoskonałości i bolączek naszej uczelni i naszych pracowników. Większość nie jest przecież żadną tajemnicą.

Serdecznie zapraszam do bezpośredniej rozmowy i współpracy w zakresie doskonalenia tego co doskonałe nie jest.

To przecież od nas wszystkich zależy jaka będzie nasza Uczelnia.

Kiedyś mi powiedział jeden mądry profesor, że „władza jest samotna” i niewiele wie – tym bardziej cenię opinie i sugestie, odczucia i propozycje – bez tego za daleko nie dojdziemy.

Bardzo dziękuję za otwarte zakomunikowanie bolączek w naszej Uczelni.

Odnośnie pierwszej sprawy, to dla mnie lepszym przykładem w kontekście pytania jest komunikat taki:

Regulacja zmienia treść Zarządzenia Rektora nr 71/2021.

Zarządzenie Rektora nr 45/2024

i nawet człowieku nie wiesz czego dotyczy.

To jak komunikujemy zależy od nas. Do niektórych zarządzeń/uchwał są wydawane teksty ujednolicone, szczególnie gdy zmian jest wiele.

A wystarczy wskazać w komunikacie czego dotyczą zmiany. Tu zgadzam się w 100%. Jest przestrzeń dla tekstów ujednoliconych.

Ja jakoś sobie radzę z tym specyficznym językiem, choć jednak uważam, że ważne jest komunikowanie najważniejszych skutków wprowadzanej regulacji w sposób przystępny i zrozumiały. Po prostu ludzkim językiem.

Druga sprawa to rola kierownika, który powinien czuć się zobowiązany do znajomości wewnętrznych (i nie tylko) regulacji. Bo to właśnie ta osoba wspiera podległy zespół w tych zawiłościach formalnych.

Inna kwestia to tzw. załatwianie spraw albo procedowanie spraw. Znana jest mi ta bolączka, tzw. układów i z pewnością układy nie powinny rządzić. Czas by wszyscy wzajemnie się szanowali i rozumieli, że wszyscy gramy do tej samej bramki.

Czasami, by coś załatwić, i pracownicy mojego pionu wpisują mnie do DW … by mieć większą pewność załatwienia sprawy.

Zgłoszone bolączki wskazują na istnienie nieprawidłowości – czy są powszechne nie wiem, ale słyszę, że są, a czasem nawet doświadczam.

Dobrą praktyką jest np. formuła znana mi a praktykowana przez COBN, gdzie regularnie raz w tygodniu całe centrum analizuje wydane w ostatnich dniach zarządzenia i komunikaty. Być może w innych jednostkach też tak jest, a jeśli nie to warto korzystać z dobrych praktyk.

Na pewno planuję utrzymanie na stałe formuły zgłaszania konkretnych problemów (na wzór tego formularza) i systematyczne ich rozwiązywanie. W myśl zasady: Nie powiesz, nic nie zostanie zrobione.

Nie lubię podpinania się pod czyjąś pracę i uznawania jej za swoje osiągnięcie – wydaje mi się, że to klarownie wyjaśnia mój pogląd na sprawę wypinania piersi do orderów.

Stoję na stanowisku, że zawsze jest odpowiedzialny przełożony!

A jeśli coś idzie nie tak warto poddać sprawę analizie, a nie szukać winnego. To takie niekonstruktywne.

Z tą fikcją to różnie bywa – zapewne z zastosowanego skrótu myślowego można było zrozumieć, że wszystkich wrzucam do przysłowiowego „jednego worka”. A tak nie jest, bo wiele osób z którymi współpracuję lub współpracowałam doskonale się sprawdza nie tylko w soboty, ale także wykonując pracę zdalną.

Ale jak wiemy, w każdej zbiorowości są osoby różne i obok bardzo pozytywnych przykładów można znaleźć i inne.

Wykorzystywanie urlopu w soboty odpracowywane za inne dni jest korzystne dla pracodawcy, ponieważ po prostu zmniejsza się pula dni do wykorzystywania w ramach urlopu. O co pracodawca zobowiązany jest dbać. Szczególnie jest tu wyzwanie w przypadku nauczycieli (też nie wszystkich), którzy mają nagromadzone dni niewykorzystanego urlopu.

Bardziej moją intencja było to, by po prostu nie było konieczności odpracowywania innych dni w soboty – pracodawca może przecież ustalić takie zasady.

Praca zdalna w ogródku jest jak najbardziej możliwa – sama czasami z tej formy korzystam i na pewno nie powinna i nie jest dodatkowym urlopem. Czy jest? Pewnie, jak zawsze znajdziemy różne przykłady.

Plany w zakresie pracy zdalnej? W tej sprawie obowiązuje porozumienie ws. pracy zdalnej i nie słyszałam, choć nie wszystko zapewne wiem, by były jakieś problemy w uzyskaniu zgody na taką formę pracy. Dodatkowo jest także pula dni pracy zdalnej okazjonalnej, z której pracownicy np. mojego pionu korzystają bez przeszkód.

Dziękuję za te pytania i, jak rozumiem, udział w jednym ze spotkań.

Bardzo mi przykro, że takie sytuacje się zdarzają, to odnośnie pracy zdalnej.

Pracę zdalną reguluje odpowiedni regulamin – zgodnie z zapisami Kodeksu pracy. U nas w Uniwersytecie, zgodę na pracę zdalną wydaje kierownik pionu (rektor, prorektor, dziekan) i to zadaniem tej osoby jest dopilnowanie, że praca będzie bez przeszkód realizowana.

Nie wiem o co chodzi z tym EZD – ja swobodnie obsługuję system EZD z domu. Bez żadnych przeszkód i bez zwlekania. Opisany przypadek jest szokujący!

Sugeruję w tej sprawie bezpośrednio interwencję u właściwej osoby – kierownika pionu. Bo, w mojej opinii, tam właśnie należy doszukiwać się przyzwolenia na takie praktyki.

Z kolei, nowy Regulamin wynagradzania jest rezultatem wielomiesięcznych prac i uzgodnień powołanej przez Rektora Komisji do spraw opracowania projektu Regulaminu wynagradzania pracowników Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. I jak mi wiadomo, w treści Regulaminu zostały uwzględnione wnioski i postulaty formułowane przez działające w UEW organizacje związkowe.

Pozostaje pytanie, czy przedstawiciele organizacji związkowych konsultowali te propozycje szerzej z członkami każdej swojej organizacji?

Niezależnie od zapisów Regulaminu, środki niezbędne na sfinansowanie skutków zmian systemu wynagrodzeń w Uczelni, wynikających z zapisów tego Regulaminu, zostały sfinansowane z otrzymanej subwencji przeznaczonej na podwyżki wynagrodzeń, przy czym odrębnie rozliczane były pule dla nauczycieli akademickich (wzrost o 30%) oraz dla pracowników nie będących nauczycielami akademickimi (wzrost o 20%).

Pula dla nauczycieli akademickich stanowiła 58,6% ogólnej kwoty subwencji. W jej ramach ustalono podwyżki wynagrodzeń zasadniczych o 27,5% lecz nie mniej niż 1500 zł, podniesienie stawek za godziny ponadwymiarowe o 10 zł oraz wprowadzenie nowego dodatku za prowadzenie zajęć na studiach niestacjonarnych w wysokości 10 zł a godzinę.

Z otrzymanych przeze mnie informacji wynika, że przyjęcie stawek wyższych mogłoby się odbyć wyłącznie kosztem obniżenia skali podwyżek wynagrodzeń zasadniczych.

NIE JEST JEDNAK PRAWDĄ, że w UEW po podwyżkach młodzi naukowcy będą zarabiać tylko 4.685 zł. To jest minimalne wynagrodzenia asystenta, wynikające z zapisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, u nas faktycznie jest sporo wyższe.

A tak na marginesie, w mojej ocenie Regulamin wynagrodzeń będzie wymagał korekty, zwłaszcza we fragmentach dotyczących właśnie nauczycieli.

Z tego m.in. powodu kandyduję w tych wyborach, by takie sytuacje i frustracje nie miały miejsca.

Zachęcam do zapoznania się z metodologią rankingu 2024 – Forbes – wiadomości gospodarcze i finansowe. To wyjaśnia zasady przygotowania rankingu.
Nie wiem jak władze, ale ja jestem świadoma, przynajmniej w jakimś zakresie, gdzie jest ok, a gdzie nieco mniej ok.
Puder i malowanie trawy to nie mój żywioł.

Dziękuję za wpis.
Struktura z pewnością wymaga korekt doskonalących. Już upłynęło trochę czasu w ‘nowych’ strukturach, czas zebrać doświadczenia – często, jak oceniam, drobne korekty będą wystarczające

Dzień dobry,

Te wspomniane wyjazdy są potrzebne z różnych względów, natomiast nie powinny być traktowane i spędzane jak urlop. To są wyjazdy służbowe!

Inną sprawą jest organizacja takich wyjazdów i wydawanie na nie zgody. Ktoś to przecież zatwierdził.

Rzeczywiście mam to szczęście pracować z odpowiedzialnymi osobami w pionie.

Struktura w naszym Uniwersytecie już nieco okrzepła i teraz wydaje się, że jest odpowiedni czas na korekty, choćby w zakresie organizacji katedr, o czym wspomniano w tym wpisie. Mam te kwestie na uwadze, jako sprawy do rozwiązania.

Choć muszę też podkreślić, że uczelniane zasady finansowania działalności na wydziałach dotyczą wszystkich pracowników, niezależnie od grupy, w której są zatrudnieni. Żadnej grupy nie wykluczając.

A przyjęty algorytm wyliczania subwencji na wydział uwzględnia wszystkich zatrudnionych tam pracowników – nauczycieli akadmieckich.

Warto też podkreślić, że zatrudnienie w grupie pracowników dydaktycznych nie oznacza z automatu konieczności braku podejmowania działalności badawczej.

Wzajemnie dobrego wypoczynku!

To prawda, że te urządzenia AED mogą uratować życie i ważne by na terenie naszej uczelni były.

Obecnie na uczelni mamy cztery defibrylatory AED – w budynkach: Z, SJO, SWFiS oraz  1 urządzenie w Jeleniej Górze.

Sukcesywnie więc ta liczba się zwiększa.

Z wpisu jednak wnioskuję, że ta informacja o lokalizacji nie jest powszechna – i na pewno wymaga rozpropagowania.

Przykre to, że zasady wydziałowe nie uwzględniają zasad ustalonych w uczelni.
Te przypadki potwierdzają konieczność uporządkowania zagadnienia. A na marginesie, dzisiaj właśnie zaakceptowałam pracownikowi z grupy dydaktycznej wniosek o tonery ze środków katedry.
Wszystko zależy od podejścia osób, które pełnią funkcje.
Dla mnie pracownicy dydaktyczni to nie druga kategoria – walczę o to od dawna i nadal zamierzam! Bo każda ścieżka jest ważna w Uczelni!
Dostęp do narzędzi dydaktycznych to priorytet – już wcześniej sygnalizowany zresztą i temat mam na liście jako jeden z priorytetów.